A proposta de banca
pública galega nace dun diagnóstico da natureza da actual crise financeira e do
fracaso dun modelo de banca virada cara a especulación; da análise das
dificultades estruturais para o financiar o investimento nunha economía
periférica e da análise da experiencia da banca pública europea e mundial.
A crise actual
certifica o fracaso dunha economía financiarizada, na que a maior rendibilidade
está no negocio veloz e especulativo nos mercados globais, abandonando o
investimento produtivo de longo prazo como fonte primordial de beneficios. A
desregulación converteos na vía máis lucrativa: beneficios máis rápidos, recursos
máis líquidos e con mellor tratamento fiscal. A banca privada e os fondos
convertéronse no vehículo que desvía os aforros do país cara ese investimento
especulativo, minguando os recursos orientados ao investimento produtivo. Isto
levou á erosión continua da industria e dos sectores primarios en moitos países
-como é o caso da periferia europea- e, finalmente, levounos á profunda crise
actual.
A BPG responde á necesidade de romper ese
círculo vicioso do colapso do crédito ao que ten conducido o actual modelo de
banca. Sería erro descomunal rescatala para manter o mesmo modelo.
A esperiencia dos
países máis dinámicos do mundo mostra a importancia da banca pública para
soster a súa fortaleza industrial e a súa competitividade. Os países líderes da
UE téñena: Alemaña ten unha rede de máis de 400 entidades dese tipo; tamén
Franza, Austria e Bélxica. Mesmo Suiza ou Noruega. En todos os emerxentes
-China, India, Sudafrica, Brasil- representa unha alta porcentaxe do seu
sistema financeiro. En definitiva, os que teñen banca pública, teñen industria.
A banca pública é
unha peza máis no camiño da desglobalización. Polo seu ámbito de actuación,
obxectivos e regras é unha vía para territorializar o aforro e, polo tanto,
romper a dependencia absoluta da globalización financeira, tanto para a
economía produtiva como para o sector público.
Tamén é unha
alternativa ética para os aforradores. Os clientes hoxe son reféns obrigados a
aceptar condicións leoninas nos contratos, comisións elevadísimas por todo e
vense obrigados a vivir na desconfianza provocada polas estratexias
depredadoras para colocarlles produtos de risco de todo tipo que acaban sendo
verdadeiras estafas, como a das “preferentes”, “debeda subordinada” e que
seguirán con “pagarés” e outros semellantes. Unha banca pública ética é unha
alternativa de confianza e, ademais, por simple competencia e regulación,
obrigará ao resto dos bancos a mudar o seu comportamento.
A BPG é unha
resposta legal e factíbel á crise, un medio para saír da crise, unha forma
responsable de resolver o problema actual de NGB e, sobre todo, un instrumento
de futuro para unha economía produtiva e innovadora.
É un instrumento
para reducir a nosa dependencia das finanzas globais, valorizar localmente o
noso aforro, frear a súa fuga cara os circuítos da especulación global, dar
maior estabilidade á nosa economía, gañar capacidade para definir a orientación
dos nosos recursos con criterios estratéxicos, sociais, éticos e
medioambientais. En definitiva, é un instrumento de reforzamento da nosa
capacidade económica, do noso poder de decisión e, polo tanto, unha peza clave
para gañarmos soberanía. Para facermos país.
(artigo publicado en Sermos Galiza, nº 1, o 8/6/2012)
Sem comentários:
Enviar um comentário