Datos contra mentiras (III)

A realidade é teimuda pero a dereita aínda o é máis na súa vontade de anubar a realidade e o horizonte. Por iso, cando a mentira máis grosa non poden sostela entón enxergan a consabida estratexia de tapar as miserias propias consolándose coas miserias doutros. Se a nosa situación non pode agacharse entón a saída é aquilo de  "e outros peor". 

No caso do paro a estratexia de Feijóo e as dúcias e dúcias de mercenarios acaba sendo aquilo de "vale, temos moito paro pero a culpa é da crise e en Galicia temos menos que no resto das CCAA". 

Diante de tal escapismo non cabe máis que poñer a esa dereita diante das súas verdadeiras responsabilidades. Deixémolo claro cando menos con dous feitos incontrovertíbeis:

a. claro que estamos en crise (iso que Feijóo chama "crisi"). Estamos na crise do modelo neoliberal, ese que impuxeron as finanzas e a dereita, desde Maastricht, Aznar e Fraga. E en crise seguimos coa política da dereita europea e Rajoy, guiada pola estratexia aprobada en 2010, chamada "Pacto polo euro", que se inscrebe na lóxica da radicalización neoliberal: desmantelando o que quedaba do modelo social europeo e o chamado estado do benestar para liberar recursos cos que enxugar o enorme burato deixado pola burbulla financeira, con masivas transferencias para o rescate da banca no presente e ao longo dunha década. Austeridade no gasto social e nas políticas de apoio á economía produtiva para canalizar recursos e impostos para transferilos á banca e aos fondos. Os xuros da débeda xa converteron aos bancos nos principais beneficiarios do orzamento público e a maiores van as inxeccións de fondos para a súa recapitalización, que seguirán engordando a nosa débeda. Con esa política de recortes e impostos regresivos da UE, Rajoy e Feijóo segue a aumentar o paro até o estrangulamento do país. Polo tanto, Feijóo é parte, responsable e representante da política da dereita española e europea. Tamén por iso o 21-O a xente se pronuncia a favor ou en contra das políticas de Rajoy, Merkel e Barroso.

b. o paro en Galiza aumentou desde o I trimestre do 2009 ao II trimestre de 2012 (os datos da última EPA do INE) un 70% e na media española aumentou un 41,9%, que xa lle chega. Só nas provincias da Rioxa e Asturias aumentou máis que na Galiza. Esa enorme diferencia entre un 70% e un 41,9% é o que Feijóo debería admitir e explicar.Tamén o emprego caeu moito maior ritmo que as demais (-11,5% contra -8,8%): os terceiros con peores datos por destrución de emprego. Esas son as realidades que Feijóo nos deixa en herdo e debería explicar, non ocultalas con insultos á intelixencia. 
E, de paso, que explique non só porque aumentou o paro a ese ritmo senón porqué os nosos mozos, moitos deles licenciados e doutores, deixan as listas do paro para irse a Londres, Edinburg, Berlín, México ou Madrid e Barcelona.