Tempo de autodeterminación-ALE

Amigos e amigas das 40 organizacións nacionalistas participantes na XII Asemblea xeral da Alianza Libre Europea,

Compañeiras, compañeiros

Quero empezar agradecendo aos 150 compañeiros e compañeiras chegadas das diferentes nacións sen estado de Europa pola súa compañía estes tres días de reflexión e de convivio. Tanto as organizacións políticas como as súas organización da mocidade, semente desa Europa nova pola que batallamos todas e todos os que aquí estamos.

Estes días partillados son importantes para consolidar esa rede de solidariedade imprescindíbel entre todos o pobos negados de Europa, entre todas as nacións sen estado, que reclamamos o noso pleno recoñecemento como suxeitos políticos na escena internacional.

O avance de cada un de nós depende do impulso dos nosos respectivos pobos.

Agora ben, cada avance dun pobo europeo cara a soberanía constitúe un estímulo e un impulso para todos os demais. De cada experiencia aprendemos todos. Os actuais camiños percorridos por Escocia ou Catalunya cara os seus referendos son un laboratorio no que todos aprendemos. A complexa e complicada construción dun estado novo no marco europeo por vías totalmente pacíficas é un fantástico proceso social, político e institucional, tanto cara dentro como de cara a comunidade internacional.

Neste ano as experiencias de Escocia e Catalunya son un estímulo para todos as nacións sen estado de Europa. Desde aquí desexámoslles éxito no respectivos referendos. O de Escocia está convocado. No caso de Catalunya temos que sumar todas as voces dos demócratas para esixir ao Estado Español que respecte o dereito a celebrar o referendum con todas as garantías.

O dereito a decidir é un dereito democrático que non pode ser negado por ningún demócrata europeo. Porén, o estado español e outros estados europeos negan o seu exercicio. Tamén a Comisión Europea e o seu presidente conservador, sr Barroso, actúan como cancerberos dos estados negacionistas.

Por iso é moi importante que unamos as nosas voces para reclamar unha Europa que recoñeza na práctica o dereito de autodeterminación.

En maio temos eleccións ao Parlamento Europeo. Temos que conseguir unha potente representación das nosas forzas no Parlamento Europeo para avanzar cara unha Europa dos Pobos e converter o dereito a decidir nun principio institucional básico.

Temos que camiñar cara unha nova arquitectura europea.

Este ano temos unha oportunidade para empezar a construír outra Europa.

Desde logo, o BNG aspira a unha representación potente e directa de Galiza en Europa da man da nosa eurodeputada Ana Miranda. Temos que levar alí a voz da nosa nación, dos nosos sectores produtivos destrozados por políticas europeas e españolas inxustas.

Das experiencias Escocesa e Catalana, pero tamén da flamenca ou a vasca aprendemos que os pasos cara a autodeterminación requiren a previa conquista das institucións de autogoberno polas forzas nacionalistas. Desde elas construímos a nación política e preparamos o país para a soberanía.

Moitos de nós temos, polo tanto, a prioridade de acadar unha maioría social e política que permita ese escenario.

Temos que facelo a partir dos problemas que preocupan a maioría social.

Esta crise económica, social e institucional que estamos vivindo é unha oportunidade para as opcións soberanistas.

O fracaso dunha UE neoliberal, dominada polos mercado liberalizados e desregulados, evidencia a necesidade de instrumentos de regulación e políticas que preserven as condicións de desenvolvemento e benestar de cada territorio.

O fracaso de certos estados, como o español, que está nunha fuga cara adiante que o conduce a implosión centralista, é unha oportunidade para as nacións para afirmarse.

Non só para as nacións ricas, apoiadas en argumentos de transferencias fiscais, senón tamén para as nacións menos ricas, como Galiza, que precisan instrumentos políticos para impulsar a súa economía produtiva e o emprego que eviten a desertización demográfica, a emigración masiva e o brain drain.

Desde logo o centralismo e a dereita conservadora do PP non ten un proxecto de futuro para o noso país. Só ten como meta colaborar de xeito submiso no proceso recentralizador do PP estatal.

Feijóo e os seus ocupan as institución do noso país asumindo un rol subsidiario, actuando como auténticos mercenarios ao servizo da estratexia madrileña e dos lobbyes económicos madrileños: gran banca, eléctricas, grandes construtoras e empresas de servizos.

Feijóo e os seus colaboran entusiastas no espolio do país, o espolio dos seus recursos e do seu aforro e entregan directamente o orzamento dos galegos as empresas madrileñas coas que contratan os servizos públicos privatizados.

A corrupción que sufrimos non é só a da Pokemon, na que vemos a dúas empresas foráneas como Vendex e Aquagest cun modus operandi corruptor para apropiarse dos servizos públicos dos nosos concellos.

A maiores, a corrupción grosa –a big corruption- está nas grandes contratas de infraestruturas, na regulación do sector eléctrico a favor dos grandes oligopolios do sector,  na entrega das nosas institucións financeiras, na legalización do roubo e a estafa aos nosos aforradores, etc, etc.

Agora tentan poñer o ventilador para construír o discurso de que “todos somos iguais”. Pois temos que dicir ben alto NON SOMOS IGUAIS. Nós estamos en contra das privatizacións e é evidente no sumario –como hoxe recoñece algunha prensa- que os de Vendex non entraron en Pontevedra, onde gobernamos desde 1999, porque non encontraron ninguén disposto a corromperse, porque o BNG non se corrompe. Non somos iguais!

A corrupción está asociada a ese modelo de economía desregulada e de privatizacións que veñen impulsando as políticas neoliberais europeas e, en particular, esa Directiva Bolkestein que impulsa as privatizacións de servizos e arrasa cos dereitos laborais, e que neste país aplica con paixón e entrega a dereita española e tamén os socialiberais do PSOE.

Pedimoslle a Feijóo que cese aos corruptos pero, en realidade, como vai facelo?, se el e o xefe dun partido corrupto de arriba abaixo, que goberna en contra da maioría social e do país. Poñendo o Diario Oficial de Galicia  e o orzamento do país ao servizo de todas esas empresas que nos vampirizan e financian ao PP.

Con eses gobernos, con esas regras, con esas políticas, non é posíbel saír da crise. Non é posíbel impulsar a economía produtiva e o emprego. Non é posíbel preservar as conquistas do estado dos servizos públicos avanzados como a sanidade, educación, servizos sociais, etc.

Aplican as crueis e inútiles políticas da troika pero non por ser ningunha imposición. Son as súas políticas. O seu proxecto é o proxecto de toda a dereita, española e europea.

Un proxecto de radicalización neoliberal que se leva por diante o outrora chamado modelo social europeo, o dereito laboral e as conquistas de décadas do estado do benestar.

Con ese obxectivo traballaremos nos meses que veñen.

Moito ánimo, “bon courage”, para todas e todos.

Intervención no acto de clausura das XII Asemblea da Alianza Libre Europea, celebrada en Santiago de Compostela. 15.2.2014.