O pobo galego contra a banca, a Troika e o PP

Seis anos despois do estourido da crise xa non poden seguir falando de cataclismos senón que cómpre falar dunhas políticas concibidas para salvar á grande banca especulativa a costa de arrasar coa economía produtiva, cos servizos públicos, cos nosos aforros e cos nosos dereitos.

A estafa e o roubo das preferentes e subordinadas é a punta do iceberg do principal problema que padece hoxe este país: o espolio dos nosos aforros, dos nosos salarios e dos nosos impostos para rescatar a banca especulativa española e europea.

As preferentes e subordinadas foron un instrumento autorizado polo Banco de España e a CNMV para que os directivos das caixas e bancos puideran capitalizar unhas entidades cun enorme burato financeiro derivado da súa irresponsábel aposta pola especulación, sobreendebedadas nos mercados globais, insolventes e en quebra. Os aforradores foron presas fáciles para unha banca voraz na selva sin principios que é o neoliberalismo.

Xunto coas preferentes os gobernos europeos, español e galego puxeron en marcha outras vías de espolio ao conxunto da sociedade que está en marcha e que seguirá ao longo dunha década se a poboación non reacciona:

a)     impostos aos contribuíntes para pagar o rescate bancario e uns xuros de débeda elevadísimos

b)    en recorte do gasto social e dos servizos públicos esenciais para destinar a maior parte do gasto público á banca e á débeda

c)     unha irresponsábel política monetaria do Banco Central Europeo (e demais bancos centrais) pensada para rescatar a banca

d)    unha reforma laboral destinada a reducir costes na banca e nos despedimentos do seu persoal; xunto cunha política salarial destinada a xerar altos beneficios nos sectores oligopólicos que redundan tamén en beneficio do sector financeiro

e)     un recorte da remuneración dos depósitos dos aforradores para aumentar as marxes do negocio bancario, xunto cun sinnúmero de comisións ladroizas por todo.

f)     unha liberdade absoluta para que os bancos destinen os recursos que captan aos negocios especulativos globais a costa de estrangular o crédito á economía produtiva.

En resumo, atacan o noso nivel de vida en todas as frontes: reducen os nosos salarios, rouban os  nosos aforros, aumentan os impostos para rescatar a banca,  aumentan os prezos de todo o que consumimos, desmantelan os servizos públicos. Moitas frontes de ataque pero un único obxectivo: rescatar a banca e aumentar os beneficios dos grandes banqueiros e dos investidores de fondos especulativos.

O espolio dos aforradores galegos e do país

Todo o que os galegos perdemos como aforradores, asalariados e consumidores vai a beneficio da gran banca, que é sobre todo a gran banca madrileña e europea, en particular a alemá. Están expropiando aos galegos e espoliando o país.

64.000 familias están a piques de perder uns 600-700 millóns de euros coas quitas de preferentes e subordinadas, que van beneficiar finalmente a gran banca madrileña. Galiza perde nese lance un volume de aforro que equivale ao 1% do noso PIB total. Para salvar a elite enriquecida e poderosa empobrecen as familias e espolian o país enteiro.

O saqueo vía impostos, para engordar a banca especulativa

Unha grande parte da suba de impostos (IVE, IRPF, taxas, etc ) van destinados a pagar ao longo dos vindeiros anos a escandalosa factura do rescate da banca española (cando menos uns 180.000 millóns de euros do que hoxe é a débeda pública -un 18% do PIB español-, que en 2012 fixo pasar o déficit público dun 7% a un 10,5% do PIB).

Desmantelan o noso sistema financeiro e arruínan a economía produtiva

Os galegos imos pagar todo iso e ao final imos quedar sen aforros e sen sistema financeiro que alimente o crédito e o investimento no país. Roubannos hoxe parte do noso aforro e logo o noso aforro seguirá emigrando a través do circuíto bancario da gran banca española que controlará as nosas entidades.

Por non ter hoxe unhas entidades propias que canalicen o aforro para o crédito dentro de Galiza, padecemos un curtocircuito financeiro que asfixia as nosas empresas da economía produtiva, desde as agrarias ao comercio. Boa parte do tecido empresarial está caendo vítima da caída do consumo (por caída dos ingresos das familias) e por falta de crédito.

O PP e a dereita europea son os mercenarios da gran banca:

O Partido Popular –e toda a dereita europea- é responsábel e cómplice dunha estratexia económica deseñada desde 2009 para centrar todos os esforzos da sociedade no rescate dun sistema financeiro especulativo e insostíbel, tanto a nivel europeo como español. É cómplice e responsábel do Pacto polo Euro, do Tratado Orzamentario e do propio Memorandum de Entendemento. Todo deseñado para facer descargar os custes da crise económica e financeira sobre os aforradores, os contribuíntes, os traballadores, os funcionarios, os servizos públicos, os pensionistas e a economía produtiva en xeral.

En particular, cómpre destacar a responsabilidade do Goberno do PP na fixación da quita aos afectados, o que revela a súa vontade cómplice coa banca e a súa vontade de danar aos afectados: desde o 10-20% de quitas estabelecidas no MOU (e no Plan de reestruturación para NCG asinado coa Troika) pasouse ao 43% de quita ás preferentes de NCG.

Nuñez Feijóo e a Xunta de Galiza son cómplices de todo o proceso de desmantelamento das nosas caixas desde o principio, de onde xurde o núcleo do problema. Son cómplices da agresiva campaña de comercialización fraudulenta de preferentes e subordinadas no ano 2009-2010.

Núñez Feijóo vendeu a arbitraxe como solución en campaña electoral. Agora debe aclarar porque se ralentizou a arbitraxe e até onde vai chegar de verdade. Ten que aclarar con que criterios se xestionan as listas de solicitudes de arbitraxe, que aparentan unha total arbitrariedade e formas caciquís de xestión da información, vulnerando a máis mínima obxectividade e transparencia.

O dia 28 de maio pasará á historia da infamia como o dia da monumental “cachada” a Feijóo e o PP: votan pola mañán no Parlamento Galego unha proposición de lei do BNG para anular as quitas e pola tarde votan en contra da mesma proposta no Congreso. Toda a súa estrataxema de mentiras indignas cos humildes estafados quedou definitivamente ao descuberto ese dia. Mérito de esclarecemento que cómpre colocar no haber do tenaz e intelixente labor parlamentar do BNG.

Por todo iso, o BNG quer chamar a atención a todo o mundo de que o problema coa banca especulativa española non é só un problema dos enganados con preferentes e subordinadas, que agora son expropiados e roubados pola Lei 9/2012 aprobada co respaldo de todos o deputados do PP (que de paso invade competencias autonómicas). O problema témolo todos. Todos estamos a sufragar por diferentes vías un rescate da banca especuladora que afunde a economía produtiva, o emprego e leva o país á ruína por moitos anos. Miles de familias que están a perder os seus salarios e subsidios son a continuación desafiuzados por esa mesma banca que leva á ruína a economía produtiva.

E todos eses sacrificios só serven para salvar o pelexo das finanzas.

O máis grave é que salvarlle o pelexo a este tipo de banca non garante que a economía produtiva e o emprego en Galiza vaian acabar beneficiándose da súa pouco probábel recuperación.

Para recuperar o emprego e o dinamismo económico precisamos mudar de raíz toda a política económica da Troika. En particular, precisamos unha Banca Pública Galega que xestione con ética e confianza o aforro dos galegos e que o canalice cara o investimento en agricultura, industria, servizos e innovación dentro do noso país.

Por iso o BNG está a propoñer unha batería de medidas que referidas ao tema financeiro céntranse no seguinte:

a)     Denuncia do MOU (Memorandum de entendemento) asinado coa Troika

b)    Renegociación da débeda: a banca europea tamén é responsábel do sobreendebedamento irresponsábel da banca e caixas españolas, polo tanto, cómpre declarar ilexítima aquela parte que foi asumida con neglixencia da banca española e da banca acredora europea

c)     Cómpre aplicar unha quita a esa débeda ilexítima ou irresponsábel. Son os acredores internacionais os que deben sufrir a quita e non os aforradores internos.

d)    O BNG leva ao Parlamento unha Proposición de Lei co fin de garantir a devolución íntegra do aforro dos estafados (mediante reforma da Lei 9/ 2012 de reestruturación e resolución de entidades de crédito).

e)     A creación dunha banca pública a partir de NCG (hoxe integramente de capital público do FROB) é a mellor maneira de garantir o aforro dos galegos hoxe sometidos a roubo dos seus aforros e ao mesmo tempo convertelos nun instrumento efectivo para levantar a economía do país. Sen iso é moi difícil albiscar unha saída á presente crise.

f)     Por iso o BNG defende a Banca Pública Galega como unha ferramenta esencial para o noso desenvolvemento e, tamén, peza esencial da nosa soberanía.

g)     O BNG reclama soberanía para o noso Parlamento para poder lexislar con plena competencia leis de obrigado cumprimento nesta materia (no relativo a produtos financeiros e tamén no conxunto do sector do crédito e da banca).

Hai que afirmar con contundencia que só as medidas valentes son as verdadeiramente realistas. Non hai realismo se aceptamos como punto de partida as demandas e as imposicións da banca especulativa. As súas propostas só conducen ao colaso económico e social. O realismo nestas circunstancias obriga a asumir que cómpre mudar aspectos esenciais do modelo e todo o demais é un engano que implica sacrificios insoportábeis hoxe e garantía de que o futuro será aínda peor.

Por iso precisamos que a sociedade reaccione masivamente diante deste espolio que conduce ás familias á pobreza e ao país á ruína. Temos que xuntar a loita dos aforradores estafados polas preferentes e subordinadas, coa loitas dos desafiuzados e coa loita de todos os traballadores, contribuíntes e autónomos e empresas produtivas para poñer á banca no seu sitio. Para que paguen os verdadeiros culpábeis, para tumbar a un PP que lexisla só a beneficio desa banca e para poñer en marcha políticas que permitan poñer os recursos do país a funcionar, crear emprego e riqueza.

Por iso apoiamos a convocatoria paneuropea do 1Xuño dos “pobos contra a troika” e por iso facemos un chamamento a todas as forzas políticas nacionalistas e das esquerdas, ás forzas sindicais, aos movementos sociais dos diferentes colectivos afectados para concertar unha estratexia común para enfrontar a esta banca especulativa e espoliadora e para forzar ao PP a mudar completamente o rumbo da política económica ou convocar novas eleicións. A folga xeral de Ferrolterra o dia 12 de xuño debería ser máis un paso cara unha Folga Xeral de todo o país, de toda a sociedade, a prol dunha alternativa que vire por completo o clima de resignación fronte á irresponsábel arrogancia da banca especulativa e da dereita. Xa non abonda coa crítica e a resposta parcial a medidas concretas, cómpre unha mobilización xeral para impulsar unha alternativa tamén xeral, política. Nós estamos niso. Agardamos que outros fagan o propio.