A soidade dun traidor

O debate do estado da nación e o proxecto de orzamentos para 2014 certifican a renuncia de Feijóo a liderar un proxecto de futuro para o país. No debate vimos a súa estratexia de camuflaxe e ocultación dunha realidade que continua degradándose a pasos acelerados, con máis paro, pobreza, caída xeral do nivel de vida, recortes dos servizos públicos básicos, etc. O recital de mentiras non pode tapar as estatísticas e o que a cidadanía vive nas súas carnes día a día. Pero, o máis preocupante é ver un Presidente empecinado en seguir a mesma senda suicida que lle marca o PP estatal. Submiso a todas as consignas que lle envían de Madrid e carente de ideas e proxectos para saír da crise e levantar o país. O resultado é descorazonador: un país sen temón, sen goberno, sen compromisos de futuro e, polo tanto, sen capacidade para chegar a acordos. Porque ninguén pode dar carta branca, desde logo o BNG non o vai facer, a un goberno tan cativo, submiso a Madrid e falto de iniciativas para reactivar a economía e crear emprego. Máis aínda a súa renuncia a defender posicións esenciais para o futuro de Galiza convérteo nun verdadeiro traidor ao país. A súa submisión ao proxecto centralizador do PP está dándolle a puntilla ao xa limitado autogoberno. A súa solemne e inaudita declaración de “satisfacción porque NGB sexa o primeiro banco intervido en ser vendido” é a constatación da súa irresponsábel frivolidade e submisión aos ditados de De Guindos e da gran banca española. A súa aceptación silenciosa do recorte adicional dos recursos autonómicos e municipais en 17.470 millóns de euros para permitir máis gasto e máis déficit ao goberno central nos dous anos vindeiros significa aceptar que Madrid engorde a costa de encoller Galiza. O mesmo se deduce do seu seguimento da estratexia do PP estatal de reducir o trama autonómico do IRPF –aínda sexa modesto- ao tempo que o goberno central decidiu aumentar o tramo estatal. As contas para 2014, que en termos reais nos devolven ao ano 2002, póñenlle cifras ao empequenecemento do país. Só dentro desa estratexia de achicamento do autogoberno se pode entender a súa proposta de reducir o tamaño do Parlamento, reducindo a súa capacidade lexislativa, a pluralidade e a democracia. Que ninguén se equivoque, reducir o autogoberno é cargarse os servizos públicos que dependen del –sanidade, educación e servizos sociais- e fanar os instrumentos para impulsar o crecemento económico e o emprego no noso país.

Artigo publicado en La Voz de Galicia (co título A soidade de Feijóo)